Muno, mtb la Roche à l'Appel
De wandeling over la Roche a l’Appel liet ons met wat gemengde gevoelens achter: knappe site, maar nogal klein en voor de rest niet echt veel spectaculairs. En dat maakt de autorit er naartoe een beetje spijtig. Later op de dag reed ik met de mountainbike, samen met onze Lars (7j), terug naar de rots. Maar deze keer zochten we onze weg via brede bospaden. Ik maakte het zo makkelijk mogelijk want 20km mountainbiken in de Ardennen - dat is al een redelijk ferme inspanning. Bovendien moeten we bij de start al meteen uit de vallei van de Semois geraken. Dat lukt vrij eenvoudig door over de oude spoorwegbrug te rijden, iets langer maar minder steil. Op het einde van de rit hebben we toch 446 hoogtemeters verzet. Het werd een rit die eigenlijk perfect met een ‘normale’ fiets te doen is, al dan niet met fietskar, aangezien we bijna alles over brede grindpaden konden rijden. Wel met stevige banden, goede remmen en kleine versnellingen natuurlijk. Leuk meegenomen: je passeert vlakbij het (technische) wandelpad dat naar het uitzichtpunt ‘Libaipire’ leidt, zowat het meest bekende beeld dat aan Herbeumont wordt gelinkt: een prachtig uitzicht over de meanders van de Semois en het graf van de ridder (tombeau du chevalier) met op de achtergrond de oude burcht. Wel eventjes (paar 100 m) te voet voor wie dit met een (e-) fiets doet. Met de MTB is het perfect te doen. Op dit ganse traject naar ‘de’ rots zijn veel verschillende varianten mogelijk die de rit wat uitdagender maken. Maar dat is voor een volgende keer.
